Pl. Wolności 1, Lubsko
Twórcą tej renesansowej budowli, wzniesionej w latach 1580 – 1582, jest włoski architekt Antonio Alberi. Ratusz założony na planie prostokąta, odznacza się szlachetną, właściwą renesansowi prostotą bryły o dwuspadowym dachu, ujętym z czterech stron wolutowymi szczytami i frontonami. Horyzontalne podziały finezyjnie wykrojonych falistych szczytów kontrastują ze wschodnią elewacją stojącego opodal kościoła o silnej artykulacji wertykalnej, tworząc jedyną swego rodzaju, niezwykle ekspresyjną grupę architektoniczną.
Ratusz w Lubsku
Lubski Ratusz zachował się do dnia dzisiejszego w renesansowej formie architektonicznej, czytelnej zarówno w jego bryle jak i konstrukcji.
Twórcą budowli, wzniesionej w latach 1580 – 1582, jest włoski architekt Antonio Alberi. Prostą, dwukondygnacyjną bryłę siedziby ojców miasta zdobią cztery szczyty z motywem wolut. Obiekt nadal pełni swą pierwotną funkcję. Wewnątrz budowli zachowały się zabytkowe, renesansowe drzwi z 1582 roku oraz sale ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi.
W latach 90-tych uporządkowano zasypane gruzem piwnice, odsłaniając pięknie wykonane ściany i sklepienia podziemnych pomieszczeń.
W 2007 roku, w związku z planowanym remontem elewacji Ratusza, przeprowadzono badania konserwatorskie, w celu określenia pierwotnej kolorystyki elewacji budynku oraz wystroju reprezentacyjnych wnętrz: sali rajców, sali posiedzeń oraz holu z klatką schodową, a także stanu zachowania warstw pierwotnych oraz ilości i charakteru przemalowań ścian.
W 2009 roku przeprowadzono badania architektoniczne, których celem było wskazanie i określenie czasu powstania poszczególnych partii budowli.
Wykonane studia porównawcze wyodrębniły trzy fazy budowli, uznając za fazę pierwszą -powstanie budowli w 1582 roku, fazę drugą (barokową – XVIII w) związaną z częściowym remontem elewacji, fazę trzecią (1847-1880 – neobarokową), kiedy to przesunięto wejście, umieszczając je na osi fasady, okna przyziemia połączono wspólnym gzymsem podokiennym, a otwory okienne ujęto w profilowane opaski, okna kondygnacji wyższej podkreślono płycinami podokiennymi i profilowanymi prostymi nadokiennikami.
W 2009 roku przeprowadzono badania architektoniczne, których celem było wskazanie i określenie czasu powstania poszczególnych partii budowli.
Wykonane studia porównawcze wyodrębniły trzy fazy budowli, uznając za fazę pierwszą -powstanie budowli w 1582 roku, fazę drugą (barokową – XVIII w) związaną z częściowym remontem elewacji, fazę trzecią (1847-1880 – neobarokową), kiedy to przesunięto wejście, umieszczając je na osi fasady, okna przyziemia połączono wspólnym gzymsem podokiennym, a otwory okienne ujęto w profilowane opaski, okna kondygnacji wyższej podkreślono płycinami podokiennymi i profilowanymi prostymi nadokiennikami.
Badania potwierdziły również, że kolorystyka elewacji była kilkakrotnie zmieniana. Zrealizowane w 2009 roku prace remontowe obiektu, przywróciły renesansowej bryle ratusza wystrój i kolorystykę, odpowiadające epoce jego powstania, przez co zabytek odzyskał dawną świetność.
